Burzliwy okres dorastania czy depresja – jak to rozróżnić?
Statystyki dotyczące depresji są zatrważające. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w 2020 roku depresja będzie drugim najpoważniejszym problemem zdrowotnym świata.
Szczególnie niepokojący jest widoczny wzrost występowania zaburzeń depresyjnych u dzieci i nastolatków. Z raportu, który Światowa Organizacja Zdrowia opublikowała w 2014 r. wynika, że depresja jest głównym powodem występowania chorób i niepełnosprawności u młodych ludzi na świecie, a samobójstwo jest jedną z trzech najczęstszych przyczyn śmierci osób w wieku 10-19 lat. Dlatego tak ważne jest, abyśmy wiedzieli, na jakie niepokojące zachowania naszych dzieci zwrócić uwagę i kiedy udać się do specjalisty – depresja młodzieńcza różni się od tej „dorosłej”.
Fakty i mity depresji
Przede wszystkim zacznijmy od tego, że depresja to choroba, taka jak każda inna – trzeba ją leczyć, a jej wystąpienie w rodzinie nie powinno być powodem do wstydu. Kiedy boli nas ząb idziemy do dentysty, kiedy jesteśmy przeziębieni – do lekarza pierwszego kontaktu, a kiedy „boli nas życie” powinniśmy udać się do psychiatry i psychologa. Niestety, w wielu środowiskach wizyta u specjalisty zajmującego się zdrowiem psychicznym to wciąż temat tabu.
Kolejny problem, to przekonanie, że depresja to choroba dorosłych i nie dotyczy dzieci ani młodzieży. Mit, ten wynika z niewiedzy dotyczącej przyczyn tego zaburzenia. Według powszechnego myślenia depresja występuje w wyniku reakcji na doświadczenie silnego stresu. Jest to jednak tylko jedna z możliwości. Przyczyną depresji mogą być również zaburzenia hormonalne, długotrwałe przyjmowanie niektórych leków, choroby przewlekłe oraz genetyka.
Aby zrozumieć skąd tak częste występowanie depresji u młodzieży, musimy zrozumieć ich świat i trudności, z którymi borykają się, na co dzień. Rozpoznanie choroby u adolescenta jest trudne, gdyż jej objawy często są odbierane, jako typowe przejawy młodzieńczego buntu, a jak powiedział Carl Gustaw Jung „Ocena pojawia się wtedy, gdy nie ma zrozumienia”.
W przypadku głębokiej depresji, której objawem mogą być samookaleczenia lub myśli samobójcze, na pierwszym etapie najważniejsza będzie farmakoterapia lub nawet hospitalizacja. W przypadku mniej nasilonych objawów wystarczy psychoterapia i wsparcie rodzinne.
Link do całego artykułu: